Het was dus géén droom!
In plaats van twee armen en twee benen heb ik nu acht kriebelpoten! En dat heeft voordelen! De kans dat ik met het verkeerde been uit bed stap is nu bijvoorbeeld fors gereduceerd.
Opgewonden laat ik me neerzakken langs mijn zelf gesponnen draad en trippel razendsnel over de gladde parketvloer naar de keuken.
Daar drentelt de kat al miauwend heen en weer. Ze wil melk en kattenbrokjes. Het is de eerste keer vandaag dat ik met mijn neus – waar die ook zit – op de beperkingen van het spin-zijn word gedrukt.

Een web maken stond altijd al op mijn bucketlist. Iets in me zegt dat vandaag het moment is.
Ik vind een kier in het raamkozijn boven het aanrecht waar ik precies doorheen kan en begin aan het weefwerk. Waar die draden plotseling vandaan komen weet ik niet, maar ze zijn er. Als een Tarzan slinger ik heen en weer. Hoewel het resultaat wat rommelig oogt, vang ik er een uurtje later toch een vlieg in.
Als een volleerde spin pak ik hem in, maar de zin om hem leeg te zuigen ontbreekt me. Daarvoor is de herinnering aan een beschuitje met marmelade toch te vers.

De kat is door het kattenluik naar buiten geglipt en heeft een vogel te pakken. Meedogenloos scheurt ze hem aan flarden, en eet er dan de helft van op.
Likkebaardend springt ze bij me op de vensterbank, rolt zich op in het vroege zonlicht en begint te snorren.
Ik herstel de schade aan mijn web en denk: nu spinnen we allebei.

Opdracht #339 schrijvenonline.org: op een dag word je wakker in bed als een kleine spin. Hoe ziet jouw dag er verder uit?