Ik ging alleen maar even kíjken in die kledingwinkel. Gewoon wat langs de rekken lopen, verder niets. Maar vijf minuten later sta ik al met twee broeken en een jurk in een pashokje. Flink afgeprijsd, dat wel.

Een broek heb ik min of meer nodig, die jurk is alleen om even te kijken hoe hij staat.

Hij staat me geweldig. Valt soepel, accentueert wat hij moet accentueren en verdoezelt wat hij moet verdoezelen. En wat kleurt hij mooi bij mijn grijze haar!

Uit alle macht probeer ik mezelf terug te fluiten: moet je die jurk alleen maar hebben omdat hij voor jou lijkt te zijn gemaakt? (ja!). Omdat hij zo goedkoop is? (natuurlijk, zo’n jurk vind ik nergens meer voor die prijs). En wanneer draag je zoiets? (moet ik dat echt nú al weten?).

Maar dan doemt de enige vraag op die er echt toe doet: was je niet aan het ontspullen?

Verslagen verdwijn ik achter het gordijn, trek de jurk uit en hang hem weer in het rek.

Maar doe mezelf een belofte: als ik spijt krijg, kom ik terug.

©2016, Annet Buurman