Mijn ontspulwoede was langzaam maar zeker gesmoord in de zomerhitte. Dat dacht ik tenminste. Totdat er op een lome avond in augustus een minuscuul beestje over een van mijn keukenkastjes kroop. En ik er daarna ook één op de tegels zag lopen. En ín het kastje.
Ik determineerde de beestjes tot op het bot: bruin schildje, zes á acht minieme pootjes, een lengte van ongeveer 2 millimeter. Met die gegevens toog ik naar de computer, op zoek naar afbeeldingen van ongedierte in de keuken. Onze huisgenootjes leken nog het meest op een meeltor. Ongevaarlijk, maar je wilt ze toch liever niet in je spaghetti.
Dus haalde ik één voor één mijn keukenkastjes leeg, sopte, rangeerde, gooide weg en zette weer terug. Kocht de volgende dag wat stapelbare bewaardozen en deed daar mijn hele pastavoorraad in.
Mijn kastjes zien er nu prachtig uit. Bijna maakte ik er een foto van, maar bedacht me juist op tijd. Want wat moet ik in vredesnaam met al die foto’s?
Annet Buurman 
Troost je. Ik had afgelopen weken maden in mijn halletje. Elke dag plette ik er zo’n stuk of zes zodar ik van kantoor kwam. Natuurlijk meteen mijn verhuurder gebeld, want ik had al zo’n vermoeden waar ze vandaan kwamen….uit het rookkanaal boven mijn meterkast. Het heeft 7 weken, tientallen mails en eenmflink aantal telefoontjes gekost voordat er daadwerkelijk iemand kwam om de boel schoonmta maken.Inmiddels waren maden ontpopt tot vliegjes, brrr. Zoals al werd vermoed lag er een dode vogel in het kanaal. Vliegjes zijn ook niet schadelijk, maar beroerd te vangen, ze waren nl. ‘VLIEGEnsvlug! Nu is alles weer schoon…pfff. Het was misselijkmakend, dus ik begrijp je helemaal!
LikeLike
sorry voor de tikfouten….
LikeLike